Fear of a name

Moeizaam sleepte Severina haar hutkoffer door het smalle gangpad van de stoomtrein. Met een lichte jaloezie in haar ogen had ze moeten toekijken hoe een paar van haar leeftijdsgenoten hun bagage voor zich uit hadden laten vliegen terwijl ze haar -expres- aanstotend passeerden. Het zou nog wel even duren voor zij zulke magie onder de knie zou hebben, helemaal omdat ze een paar jaar achterliep... 'Niet aan denken' Sprak ze in haar gedachten. Voor nu wilde ze het liefst zo snel mogelijk een lege coupé vinden, waar ze rustig zich zelf kon voorbereiden voor haar allereerste schooljaar op Hogwarts.

Het was al  twee jaar geleden dat ze van Beubaxton was afgetrapt omdat ze 'speciale' soort bloed door haar aderen heen stroomde. Iets waar ze niet trots op was, iets wat ze liever niet had, iets wat haar pleegouders jaren voor hadden gezwegen. Maar nu wist ze wie haar bloedverwanten waren, en nu snapte ze waren ze haar 'verbannen' hadden. Stel je voor dat zij net als hem werd. Gelukkig zag Hogwarts een andere toekomst voor haar en al snel was er een brief onder haar deur geschoven. Een maand geleden om precies te zijn. Er stonden verschillende soorten dingen in geschreven met fel groen inkt maar het belangrijkste was dat ze daar heen mocht. Ze had zowat een vreudesprongentje gemaakt toen ze las dat ze was toegelaten bij Hogwarts. Haar moeder moest zelfs huilen van trotsheid en had speciaal die dag nog haar lieveling's taart gebakken.

Het was nu al een minuut of tien geleden dat ze haar pleegouders nawuifde en perron 9 3/4 op magische wijze had gevonden. Ook al wist ze het niet precies hoe lang het geleden was want de klok die ze vanuit de raam bekeek stond namelijk stil, snel wreef ze in haar ogen en keek opnieuw. Niks. De klok bleef stil staan. Met een opgetrokken wenkbrauw staarde nog een keer naar de klok. Werd ze nou gek? Geschrokken deinsde ze achteruit en struikelde bijna over haar loodzware hutkoffer toen het fluitje van de conducteur luid en duidelijk haar oren bereikte en al snel begon de stroomtrein te bewegen. Severina werd het zat om met haar koffer rond te blijven zeulen en overstappen naar een nieuwe treinstel met zo'n onhandige ballast plus een rijdende trein was best eng. Haar blik gleed langs de eerste twee coupés waar een groepje van drie jongens zat en in de andere zaten twee meiden, hoogstwaarschijnlijk waren het vriendinnen. Aan het einde van het gangpad had ze echter meer geluk: het was een kleine coupe waar hoogstens net twee mensen in konden zitten, maar het belangrijkste was dat het compleet leeg was. Ze nam niet de moeite om haar zware hutkoffer in de bestemde rekken te zetten, nee ze schoof het gewoon onder de bank waar ze later met een plof op belande. Snel griste ze een boek uit haar rugzak en begon veder te lezen terwijl de trein op weg was naar Hogwarts.

Ouders gaven hun zoon of dochter een knuffel, een kus op de wang of allebei. Tranen stroomde over hun wangen en ze zwaaide hun uit. Het was 1 september en de trein verliet het perron bijna. Haar passen versnelde terwijl haar hutkoffer met haar mee vloog. Tegen de tijd dat Diana bij de trein aangekomen was floot de conducteur op zijn fluitje. Alle leerlingen die nog moesten instappen gaven hun ouders misschien nog snel een knuffel voordat ze de trein in haastte.

Alle coupés zaten vol of bijna vol en leerlingen blokkeerde het pad, opzoek naar een plek om te zitten. Met haar hutkoffer nu in haar linkerhand en haar uil, Orion, in zijn kooi in haar rechter was het moeilijk om door het smalle pad te lopen. Een paar overvolle ruimtes later zag ze een bijna lege coupe. Iemand wiens ogen aan een boek geplakt waren en de hutkoffer op de grond lag. Haar gezicht kon ze niet zien maar andere plaatsen waren er niet. Ze zette haar hutkoffer op de grond en opende de deur en stak haar hoofd naar binnen. "Kan ik hier misschien zitten? De rest is vol." Haar stem was wat onzeker maar ze hoopte dat ze haar gehoord had.

Ze was diep verzonken in haar boek dat ze amper merkte dat de deur van de coupe in beweging werd gebracht en een meisje van haar leeftijd ongemakkelijk in opening stond. Haar groene ogen lazen het laatste regel van het hoofdstuk af voordat haar gedachten van het verhaal terug naar het meisje ging. "Kan ik hier misschien zitten? De rest is vol." Severina keek met een wat ongemakkelijke blik naar handen die zich begonnen te verstoppen in de mouwen van haar mantel. "U-uh ja tuurlijk" Was haar antwoord en snel trok haar hutkoffer veder onder het bankje zodat er wat ruimte werd gecreëerd voor de andere. Daarna vouwde de een kleine ezeloortje in het hoekje van het papier waar ze was gebleven en sloot haar boek die ze snel naast zich legde. Haar ogen waren nog steeds op haar handen gericht die zich steeds dieper haar mouwen in wouden kruipen.


Kort D; I'm sorry

Na haar antwoord pakte ze snel haar hutkoffer en liep ze naar binnen. Ze sloot de deur en ging tegenover het onbekende meisje zitten. Haar hutkoffer schoof ze ook onder haar bank nadat ze ging zitten. Ze bestudeerde haar nagels even voordat ze haar hand uitstak en haarzelf voorstelden. "Diana" En ze stak haar hand naar haar uit om die van haar te schudden. Met haar linkerhand duwde ze haar zwarte bril beter op haar neus terwijl ze haar hand nog steeds uitgestrekt hield.

Geconcentreerd bleef ze naar haar handen kijken die zich steeds diper haar mantel in kropen om haar verlegenheid minder te laten opvallen, toch gleden haar groene ogen voorzichtig naar de andere toen ze haar hutkoffer net als zij onder de bank schoof en op het bankje rechtvoor der plofte. "Diana" Severina schrok uit haar gedachtes toen het meisje voor haar haar naam uitsprak en haar hand naar haar uitstak. Ze keek met een vluchtige blik naar de ander en toen naar haar uitstekende hand.. Ze perste haar lippen op elkaar en keek met een bonzende hart naar de uitgestrekte hand. Komop verman je een beetje Severin.. moedige ze zich zelf aan. Snel stak ze haar hand uit haar mantel en pakte voorzichtig de hand van het meisje die nlijkbaar Diana heette. "Severina Ridd.." Ze stopte en slikte snel haar woorden in. "Severina" Sprak ze kort en trok haar hand terug.

Mijn pussy <3 xD

Ze stopte middenin haar zin, of eigenlijk achternaam. Ze trok haar wenkbrauw op terwijl ze naar Severina keek en hoe graag ze ook naar haar complete achternaam wou vragen, deed ze het niet en veranderde ze het onderwerp. "Dus, Severina. Weet je al een beetje in welk huis je wilt?" Vroeg ze.

-flutt

"Dus, Severina. Weet je al een beetje in welk huis je wilt?" Alsof het ergste niet al was geweest begon het nog vragen te stellen ook. Severina twijfelde en beet op haar lippen om na te denken en welk huis ze wo, totdat er een andere vraag in haar opkwam. Hoe wist ze dat ze nog niet in een huis zat? Ze was al 17 en dus leek ze echt niet op een eerste jaars of iets, werd er nu al over haar geroddeld? Had de hoofd van Hogwarts de leerlingen vorige jaar al geïnformeerd over de komst van iemand die afstamde uit een 'gevaarlijke' familie? Of kon het gedachtenlezen? Er waren zo veel manieren en vragen die door haar gedachtens heen spokkte dat ze bijna niet mertke dat ze geen antwoord had geven. Snel schudde ze haar afdwalende gedachtens weg en opende haar mond om iets te zeggen. "Hoe weet je dat ik hier pas voor het eerst ben?" Sprak ze twijfelachtig


Flut :'3

"Hoe weet je dat ik hier pas voor het eerst ben?" Vroeg ze. Met haar duimen wees ze naar haar robes die ze al aan had gedaan waar ook het logo van Ravenclaw op zat. "Iedereen heeft deze met hun huis er op zitten. Gryffindor, Hufflepuff, Slytherin of Ravenclaw en aangezien je die van jou nog niet aan hebt, niet bij anderen van Hogwarts zit en ik je nog nooit had gezien was het niet erg moeilijk." Ze sloeg haar hand over haar mond. Let op je woorden Diana, je bent misschien een Ravenclawer maar dat betekend niet dat je alles zomaar kan zeggen! schreeuwde ze in haar gedachtes. "Sorry," Piepte ze zachtjes.

"Iedereen heeft deze met hun huis er op zitten. Gryffindor, Hufflepuff, Slytherin of Ravenclaw en aangezien je die van jou nog niet aan hebt, niet bij anderen van Hogwarts zit en ik je nog nooit had gezien was het niet erg moeilijk." Na een hele uitleg of hoe en wat keek Severina haar knipperend aan. Dat had ze moeten weten! Arg! Hoe kon ze soms zo stom zijn? Haar blik wnede zich dus als snel van Diana af en bleven weer op ahar handen plakken die zich alweer in haar mantel wurgde. "O-oh" Was het enige brabbel wat ze uit kon brengen. Waarom kon ze niet geowon alleen in de coupe zitten? Dan had ze haar boek kunnen uitlezen, naar buiten kunnen staren om -misschien- zelfs Digger voorbij zien te vliegen maar inplaats van dat werd werd ze opgeschoten met Sherlock Holmes. "Sorry" Severina keek weer met een vlugge blik naar Diana die ahar hand voor haar mond sloeg waardoor ze zelf verward naar haar keek. "Sorry.. Voor wat?"

"Sorry.. Voor wat?" Ze haalde haar schouders op. Soms kon ze ineens zo veel in een keer praten dat ze er zelf gek van werd. "Ik kan soms zo snel of veel praten," Begon ze. "Ik hoop dat je hier nog wel naar school wilt?" Grapte ze. Ze haalde haar hand door haar rode haar en friemelde een beetje aan haar blauw met zwarte stropdas.

"Ik kan soms zo snel of veel praten," Severina knikte kort en keek naar haar boek die naast haar lag, ze was echt precies op een spannend stukje gestopt en ze verlagnde nu al om veder te lezen. Ugh waarom dwaalde ze zo snel af? Severina hees haar hoofd op en probeerde oogcontact te maken met Diana, iets waar ze niet goed in was want toen haar ogen die van haar bereikte ging haar hoofd meteen weer naar de raam. "Iedereen heeft zo zijn dingetjes" mompelde ze, nog steeds naar buiten starend. "Ik hoop dat je hier nog wel naar school wilt?" Grapte ze, Severina knikte weer een beetje afwezig en zuchtte kort. Waarom was praten met iemand anders soms zo.. Lastig? "Als ze allemaal op jou lijken neem ik zo de volgende trein terug naar huis" Antwoorde ze en gaf een klein 'verlegen' glimlachje

Zachtjes grinnikte Diana onder haar adem terwijl ze haar ogen liet afglijden naar het boek naast haar, maar de titel kon ze net niet zien. "Wat lees je?" vroeg ze simpelweg geintresseerd. Ze was een Ravenclawer en boeken waren voor haar simpelweg alles. Maar voordat ze kon opstaan en kon kijken naar het boek liet getik op een raam haar opkijken. Orion. Serieus? Ze wees naar haar uil. "vind je het erg als 'ie naar binnen komt?" Wijzend naar haar uil stond ze op. "Stom beest ik zij Hogwarts, niet de Hogwarts Express." Bromde ze zachtjes.

Ze zag hoe de blik van Diana nieuwschierig naar haar boek gleed. "Wat lees je?" Severina keek naar het boek pakte het snel op en 'verborg' het half onde rhaar zwarte mantel. "Theorieën van Transsubstantiële.. O-ook al valt het niet onder leesboek, het is wel me lievelingsboek.." Haar vingers gleden langs het kaft en streelde de rug van het boek waar de letter in stonden gegraveerd. "Me leesboeken worden door Digger gebracht naar Hogwarts en een par zitten al in me koffer" Waarom zei ze dat? Alsof ze geinterreseerd was hoe ze haar leesboeken meenam, waarom ze überhaupt leesboeken meenam van muggles. Severina schrok op toen er ineens iets op het raam tikte, in de eerste instantie dacht ze dat er nog iemand de coupe in wou tot ze een uil voor de raam zat. "vind je het erg als 'ie naar binnen komt?" Ze schudde haar hoofd en keek toe hoe Diana haar uil binnen liet.

"Theorieën van Transsubstantiële.. O-ook al valt het niet onder leesboek, het is wel me lievelingsboek.." Ze liet haar vingers over haar boek glijden voordat ze weer begon te praten. "Me leesboeken worden door Digger gebracht naar Hogwarts en een par zitten al in me koffer." Verbaast keek ze haar aan, haar uil naam boeken mee? Even keek ze naar Orion en daarna weer naar Severina. "Blimey" Nog steeds verward ging ze verder. "Lees je toevallig muggle boeken?"